|
|
|
|
St Joris en de legende23 april H.Joris, martelaarOmdat onze groep opgericht is op 23 april 1928 vieren wij als van oud her deze dag (tot medio 1997) met de vertelling van de legende en uiteraard een groot vuur.
Wat is hierover bekend.Veel
is ons van de heilige Georgius niet bekend. Zijn naam is ons beter bekend als St.
Joris met de draak. Zijn populariteit in het Oosten en het Westen heeft hem op
de Romeinse kalender gehandhaafd. Hij werd geboren in Cappadocie (een landstreek
in Klein-Azie, Turkije) en onderging ongeveer in het jaar 303 tijdens de
vervolging van keizer Diocletianus in Palestina, waarschijnlijk te Lydda (het
huidige Lod) tegelijk met andere geloofsgenoten de marteldood. De ridderlijke
figuur van Sint Joris heeft altijd een bijzondere verering genoten. Richard
Leeuwenhart stelde hem aan tot patroon van de kruisvaarders en de nationale
synode van Engeland verklaarde hem in het jaar 1222 tot patroon van Engeland. De
katholieke verkenners hebben de strijdbare martelaar tot patroon gekozen en is
deze dag bijzonder voor hun een feestdag dat afgesloten wordt met een groot
kampvuur. In
305 werd de heilige Joris door de christenvervolgers vastgenomen en gefolterd.
Hij werd op een rad gelegd en in ongebluste kalk gedrenkt. Hij liep echter geen
letsels op.Onder de indruk van dit wonder liet de keizerin zich dopen. Omdat ze
zich tot het christelijk geloof bekende werd ze samen met St. Joris op de toren
van de stadsmuur onthoofd. Dit alles zou gebeurd zijn in het beloofde land. De
heilige Joris is een van de 14 noodhelpers. Top^
Patroon
van:
Engeland, padvinders, verkenners, boeren, mijnwerkers, kuipers, zadelmakers,
toeristen, ziekenhuizen, soldaten, militairen, gevangenen, ruiters, vee, strijd
in elke vorm.
Patroon
tegen:
oorlogsgevaar, bekoringen, koorts, pest. Patroon
voor:
het weer Helper
in nood Uitgebreid
verhaal
Het
is in de omgeving van Beiroet. Een fraaie stad, omgeven door heuvels en aan de
westkant een groot mooi meer. Beiroet is ook een welvarende stad. Er is een
levende handel en er wordt goed geld verdiend door veel mensen. Die leven er
maar op los. Natuurlijk zijn er ook mensen die het niet goed gaat; die niet
kunnen profiteren van de welvaart.
dat
er enorme vlammen uit zijn muil komen; van
poten die dikker zijn dan de boomstammen van de grootste cederbomen; van
een start waarmee hij de zwaarste bomen velt als lucifers. De
ongelukstijding wekt paniek in de stad. Alle inwoners verschansen zich achter de
zware stadsmuren waarvan de poorten gesloten worden. In spanning wacht men af. Het
gruwelijke monster intussen, vreet alles op wat zijn op zijn weg komt. Dat is
niet veel, want men heeft ook de dieren binnen de stadsmuren in veiligheid
gebracht. Na
enkele dagen verschijnt het monster voor de stadspoort. Een verstikkende
zwavellucht verpest de atmosfeer. Alle inwoners sidderen en beven. Om het
direkte gevaar te keren besluit men twee schapen aan touwen over de stadsmuur
neer te laten. Het monster verslindt de dieren met huid en haar en verdwijnt
weer naar het meer. Iedereen haalt opgelucht adem. Men
vergadert en besluit om elke dag twee schapen naar de omgeving van het meer te
brengen om het gedrocht op afstand te houden. Het werkt, maar de spanning in de
stad wordt er niet minder om. Er worden plannen gesmeed om het ondier te doden,
maar uiteindelijk waagt niemand het om de strijd tegen het dier op te nemen. De
kudde schapen slinkt zienderogen. Men is ten einde raad en raadpleegt het
orakel. Dat antwoordt dat men de draak mensenoffers moet brengen en het lot moet
bepalen wie ten dode wordt opgeschreven. De
koning looft een grote beloning uit voor degene die het monster doodt.
Natuurlijk komen daar moedige ridders op af, maar zodra ze het afschuwelijke
monster ook maar van afstand zien, slaan ze op de vlucht. Op
een dag valt het lot op Cleolinda, de dochter van de koning. De koning weigert
zijn dochter af te staan. Maar dat neemt het volk niet. Waarom hun kinderen wel
en de prinsen niet? De bevolking wordt oproerig en dreigt het paleis van de
koning in brand te steken. De koning moet wel toegeven. In prachtige kleren
leidt men haar in de richting van het meer. Door tranen overmand leunt zij tegen
een rotswand en wacht ze op het afschuwelijke dat komen gaat. Maar
zie. Langs de rotsen komt een fiere ridder te paard het pad af, ... Joris. Hij
ziet de huilende prinses, springt van zijn paard en vraagt de reden van haar
verdriet. Prinses Cleolinda vertelt hem alles. Joris blijft aan haar zijde. Plotseling
begint het water te koken. De draak kronkelt eruit, doorklieft de golven.
Huiveringwekkend gesis vervult de lucht. Stinkende geuren verpesten de omgeving.
Het meisje stoot angstschreeuwen uit. „Vreest niet”, zegt Joris, roept God
aan en stort zich met zijn machtige lans op het monster. Hij stoot toe. Het
monster verheft zich en stoot afschuwelijke geluiden uit. Joris stoot opnieuw en
dan stort de draak met een alles doordringende schreeuw ineen. Vanaf
de stadsmuur hebben de bewoners van Beiroet alles zien gebeuren. In de hele stad
breekt gejuich en een feestvreugde los. Als een held wordt Joris de stad binnen
gehaald. Maar Joris zegt: „Het is God die jullie van het monster heeft
verlost” en hij vertelt van de God van de christenen. Dan laten de koning en
twintigduizend andere mensen zich dopen. De koning wil Joris met geschenken
overladen. Maar die laat alles wat men hem wil geven verdelen onder de armen en
zegt tegen de mensen van de stad dat ze zich in moeten spannen om iedereen in de
stad gelukkig te maken. En dan gaat hij naar zijn eigen land terug. Top^ St
Joris en scouting
De
beschermheilige van Engeland is St. George (St. Joris). Lord Baden Powell (de
oprichter van Scouting) heeft een verband gelegd tussen Scouting en deze
beschermheilige. Lord Baden Powell von het belangrijk dat er op 23 april (de
gedenkdag van St. Joris) alle Scouts stil zouden staan bij het thema “goed en
kwaad”. St. Joris was een dappere ridder die niet alleen zei dat hij goed is,
maar ook goed doet. Tijdens
de installatie legt iedere Scout een belofte af. St. Joris dag is het moment om
jaarlijks deze belofte te hernieuwen. Om weer eens te herhalen wat men bij de
installatie belooft heeft. St. Joris doet zichzelf ook een belofte. Hij zal de
stad redden en niet terugschrikken van de draak. Als hij op weg gaat en bang
wordt, denkt hij terug aan wat hij zichzelf beloofde. Daarvoor vond hij kracht
en moed om verder te gaan. De
tulp is het symbool van de druppels bloed die St. Joris na zijn gevecht met de
draak verloor. Volgens de legende groeide op de plek waar een druppel bloed viel
een rode tulp. De tulp is ook het symbool voor de overwinning van het
“goede” en het “kwade”. Door de tulp in het vuur te gooien, na de
hernieuwing van de belofte, hopen scouts alleen maar het “goede” tegen te
komen. St.
Joris is binnen Scouting een internationale feestdag. Over de hele wereld vieren
Scouts deze dag en staan stil bij “goed” en “kwaad”. Rode
tulp
De
rode tulp op St. Jorisdag is een typisch Nederlandse traditie. De tulp staat
symbool voor het rode bloed van de draak. Volgens de legende verliest St. Joris,
nadat hij de draak had overwonnen, op de thuisreis druppels bloed. Overal waar
een druppel bloed viel, groeide een tulp. De rode tulp is ook het symbool voor
het goede werk dat St. Joris deed. En
ook voor de overwinning van het goede over het kwade worden tulpen als symbool
gebruikt. Vandaar
dat we op St. Jorisdag dus een rode tulp gebruiken. Er
gaan ook verhalen dat er oorspronkelijk rode rozen in plaats van tulpen werden
gebruikt en dat in de legende uit de druppels bloed van Joris rozen groeiden. In
verband met de kosten (en de beschikbaarheid) werd er echter uitgeweken naar
tulpen (je kunt natuurlijk ook nog andere rode bloemen kopen of zelf maken). Dat
het om rode bloemen gaat, staat in ieder geval vast. Rood is de kleur die
onlosmakelijk met St. Joris is verbonden. St. Joris wordt altijd afgebeeld in
een wit kleed met een rood kruis en ook op zijn schild staat een rood kruis.
Vandaar dat het rood ook terugkomt in de vlag van Engeland (St. Joris is immers
de beschermheilige van Engeland). Belofte
Tijdens
het kampvuur wordt de belofte hernieuwt, terwijl iedereen zijn/haar tulp in het
kampvuur gooit (de rode tulp als symbool voor het goede wat je doet).
|
